Een vakantiekaartje voor jullie!
11 vrijdag jul 2014
Posted Persoonlijk
in11 vrijdag jul 2014
Posted Persoonlijk
in02 woensdag apr 2014
Posted Persoonlijk, Postklets
inAfgelopen vrijdag vierden we dat de Postfabriek al een jaar bestaat. We vroegen onze lezers o.a. hoe ze ons hebben gevonden en welke logjes het meest zijn blijven hangen. Bedankt voor de leuke reacties! Graag delen we nu onze favorieten van het afgelopen jaar ook met jullie:
In dat ene jaar zijn er al zoveel mooie dingen voorbij gekomen! Veel manieren voor enveloppen, kaarten en brievenbuscadeautjes zijn al zo eigen geworden dat je bijna zou vergeten dat je het ooit anders deed. Materialen die ik heb aangeschaft n.a.v. logies van mijn collega’s kan ik niet meer wegdenken. En wat is het ontzettend leuk om te zien dat anderen weer geïnspireerd werden door mijn ideeën! Maar ik geniet het meest van de verhalen over de kracht van handgeschreven woorden. Ik blijf het zo’n bijzondere, mooie vorm van contact vinden en lees met veel plezier hoe een ander dit ervaart en/of helpt. Voor mij is schrijven in chaotische periodes zo waardevol! Ik ga echt naar mijn typemachine toe om mijn hoofd te legen, alleen te zijn en tegelijk ook te kunnen praten met één van mijn lieve postvriendinnen. Dit deed ik eigenlijk altijd thuis. Dus toen Kim vertelde over schrijven buiten de deur was ik blij verrast. Ik had er zelf niet aan gedacht dat je natuurlijk ook buiten, in een cafeetje of tijdens een treinreis kan schrijven! Maar het lijkt me heerlijk om te doen en staat nog altijd op mijn to-do-list. Weg van “alles-wat-je-nog-moet-doen” thuis naar een plek waar je je helemaal kan focussen op je brief! Heb je dit blogje van Kim gemist? Lees het gauw, laat je inspireren en ga op pad met pen en papier!
22 zaterdag mrt 2014
Posted Persoonlijk, Postklets, Postverhalen
inTags
briefvriendschap, gezocht, op zoek naar een penvriendin, oproepje, penvriendinnen, persoonlijk, postverhalen, postvriendinnen
Behalve het laten zien van leuke manieren om post te maken, mooi materiaal en andere postprojecten, schrijven we ook graag over de waarde van post.
Zo schreef Ruchama al eerder over hoe post kan troosten, vertelden Nienke en Ruchama over hun ‘briefverkering’ en deelde Kim het prachtige briefcontact tussen haar zoontje en zijn oma met jullie.
Nienke bedankte Ruchama en Kim voor hun briefverschap in dit logje, Kim schreef over de kracht van een (wens)kaartje en op de dag van de post schreven we wat post voor ons betekent: Ruchama over brieven schrijven, Nienke over briefvriendschap en Kim over het schrijven van brieven.
postvriendinnen zijn terugschrijvende dagboeken
15 zaterdag feb 2014
Posted Persoonlijk, Postverhalen
inTags
idee, kind, oma, oma post, persoonlijk, post, postproject, tip
Ik ben geboren en getogen in Amsterdam en toen ik jaren geleden naar Zeeland verhuisde, liet ik er veel vrienden en familie achter. Zo ver bij elkaar vandaan wonen is best wel eens lastig. Nu ik een zoontje heb van 2 is het extra jammer dat mijn familie ver weg woont. Het betekent ook dat mijn moeder haar kleinzoon niet zo vaak kan zien als ze zou willen. Waar mijn schoonouders elke week een dag op hem passen, moet zij hem veel missen en dat is niet altijd makkelijk. Maar mijn moeder is creatief, zowel in haar doen als in haar denken. En zo kwam zij op het idee om haar eigen postprojectje te starten met mijn zoontje, die haar inmiddels “Oma Post” noemt!
01 woensdag jan 2014
Posted Persoonlijk, Postklets
inLieve allemaal,
Wat was 2013 op het gebied van post een bijzonder jaar voor ons! Met de inmiddels hechte vriendschap ontstaan door jaren brieven schrijven met elkaar besloten we onze liefde voor post te willen delen met anderen. We waren vanaf de eerste seconde zo enthousiast maar we hadden geen van drieën kunnen bedenken hoe fijn het zou zijn… want was is het mooi om samen met je twee liefste penvriendinnen een blog te hebben! Om je liefde voor post met zoveel anderen te mogen delen, met zijn drieën steeds weer enthousiast en geïnspireerd raken. Je zou er spontaan van van de bank vallen, zoals Kim dus deed toen we in maart de Postfabriek online gooiden hihi.
Op persoonlijk vlak was 2013 een heftig jaar voor ons maar het is bijzonder om juist in de roerige tijden herinnert te worden aan de kracht van een brief. Vertrouwd genoeg te zijn om je diepste emoties op te schrijven omdat je weet dat de ander met aandacht je brief zal lezen en beantwoorden. Wat is er nou mooier dan je eigen terugschrijvende dagboek te hebben. Om door het schrijven alles een plaatsje te geven en nieuwe inzichten terug te krijgen van je (pen)vriendin.
Schrijven is uitvinden wat er in je leeft – Rutger Kopland
Gelukkig waren er ook heel veel fijne freubelmomenten in 2013! We hebben heel wat fijne post mogen ontvangen en versturen. Heel wat loopjes naar de brievenbus (en natuurlijk even een foto maken voor op Instagram!) en regelmatig het hart wat een sprongetje maakt zodra je de brievenbus hoort. Zoveel stukjes echte aandacht over en weer door de postbode bezorgd.
We willen jullie dan ook allemaal een heel mooi 2014 wensen met hopelijk voor iedereen op zijn minst één fijne penvriendin om alle fijne en ook de moeilijke momenten in het leven mee te kunnen delen. We wensen jullie heel veel fijne post in jullie eigen brievenbus en in de brievenbus voor anderen. Dat we maar veel kleine aandachtsmomentjes voor elkaar mogen hebben. De tijd nemen om jezelf een rustmoment te gunnen en een brief of kaartje te schrijven, even lekker te freubelen of je laten inspireren door andermans post!
Veel liefs, Kim, Nienke en Ruchama
PS. De kortingscode ‘goldenpostgirls’ van 10% bij http://www.postpapierenzo.nl is nog geldig t/m 4 januari!
PS2. Op de foto’s zie je een deel van onze verzonden post in 2013. Op Instagram komen er regelmatig foto’s voorbij van onze post. In de balk hier rechts kan je doorklikken naar onze instagram accounts! De foto’s in dit blogje zijn te vergroten, dus lekker neuzen en inspiratie opdoen!
11 vrijdag okt 2013
Posted Persoonlijk, Postverhalen, Uncategorized
inHet is een jaar geleden. Na een zware nacht waarin mijn zoontje flink heeft lopen spoken hoor ik hem weer huilen. Het is ochtend en tijd om op te staan. Mijn man is vertrokken naar zijn werk en ik begin mijn dagelijkse routine. Ik heb geen baan en woon in een dorp. Mijn vrienden en familie wonen allemaal elders in Nederland en in het dorp heb ik weinig aanspraak. Door alle gebroken nachten zit ik er vaak helemaal doorheen. Ik voel me eenzaam en alleen en mis het contact met andere volwassenen. En dan kleppert de brievenbus. Er ligt een brief van één van mijn dierbare schrijfvriendinnen. Ik leg de brief op tafel en op een rustig moment, waarop mijn zoontje ligt te slapen, ga ik er even voor zitten met een kop thee. In de momenten daarna ben ik even niet meer alleen. Ik lees over de gevoelens, gedachten en belevenissen van de ander. De reacties op de dingen waar ik over schreef zetten me aan het denken, helpen me verder, laten me anders naar iets kijken. Bovenal voel ik me eventjes niet meer alleen, maar even samen, alsof er iemand heel dicht bij me zit. Niet letterlijk, niet met een arm om me heen. Nee, alsof er iemand even op bezoek is binnen in mijn hart. In de dagen erna zoek ik de rustige momenten op om terug te schrijven. Ik schrijf wanneer ik er zin in heb, wanneer het lukt, wanneer er tijd voor is en onderbreek het zo vaak als nodig is. Dat het die dag niet lukte om mijn haar fatsoenlijk te doen of dat mijn trui alweer vies is van de babyspuug maakt niet uit. Ik hoef van de buitenkant helemaal niks om toch mijn binnenkant te kunnen delen.
10 donderdag okt 2013
Posted Persoonlijk, Postklets, Postverhalen, Uncategorized
inTags
brief, briefvriendschap, brieven, post, schrijven, vriendschap
Soms zijn juist de luchtige gesprekken fijn, maar ook heb ik de behoefte om de diepte in te gaan. Ik ben nieuwsgierig en dat is niet altijd een slechte eigenschap. Het is de drang in mij om iets te leren. Kunnen begrijpen waarom iemand iets doet is iets wat me veel bezig houdt. Het laat me zien dat dingen niet altijd zo zwart of wit zijn als velen denken. Zo leef ik ook mijn leven. Iets kan heel verdrietig zijn, maar door er dieper naar te kijken zie ik ook de mooie kanten ervan, de extra laag erin. En vooral het lezen en schrijven van brieven helpt me hierin heel erg! Ik word geïnspireerd, vind herkenning, kan mijn verhaal kwijt en ervaringen delen.
09 woensdag okt 2013
Posted Persoonlijk, Postklets, Postverhalen
inTegenwoordig is er voor bijna alles wel een dag en hadden we kunnen weten dat ook de Post een eigen dag zou hebben. Toch wisten we tot een aantal weken geleden niet dat 9 oktober de Internationale dag van de post is! Het was namelijk Carolien die een nachtelijke ingeving had en een leuke actie bedacht! Op haar blog laat ze vandaag veel brievenbussen vanuit het hele land (en daar buiten) zien, waar we allemaal zoveel post in hebben gegooid en toch wel een speciaal gevoel bij hebben. Ook de Postfabriek heeft natuurlijk haar brievenbussen ingezonden dus ga zeker even kijken!
We kunnen de dag van de Post niet zomaar voorbij laten komen. Iedereen die ons kent weet dat we dol zijn op post – het hele jaar door! We hebben niet voor niets een blog over post waar we de zin ‘Liefde voor Post’ gebruiken. Post is zoiets moois en bijzonders dat het lastig in woorden is te vatten. Als je met regelmaat brieven of kaartjes verstuurd weet je vast wat we bedoelen! Toch hebben we een poging gedaan tot het omschrijven wat post voor ons betekent en wat nou de meerwaarde van al die brieven en het contact is.
Tijdens het schrijven kwamen we er al achter dat dit niet in één keer of stuk te schrijven is. Post is nog zoveel meer dan alleen dit wat we geschreven hebben Omdat we alle drie een stuk hebben geschreven hebben we besloten deze blog in drie delen online te zetten. Vandaag lees je Ruchama haar stukje, morgen kan je Nienke haar stuk over briefvriendschap lezen en vrijdag sluit Kim deze blog over post af!
letter writing is the only device for combining solitude with good company
Soms zeggen twaalf woorden meer dan een hele blog kunnen zeggen. Voor mij omschrijven bovenstaande twaalf woorden waarom brieven zo belangrijk voor me zijn. Het is frustrerend om niet altijd mee te kunnen komen in de dagelijkse snelheid en drukte van de maatschappij. Alsof we met zijn allen als vissen in een stroom richting zee zitten. Ik vond het altijd heel frustrerend om niet te kunnen voldoen aan die snelheid.
28 zaterdag sep 2013
Posted Ander soort post, Persoonlijk, Postverhalen
inTags
brief, brieven, contact, death row, gevangenen, post, schrijven, schrijven met gevangenen, verenigde staten
In mijn eerdere blogs over schrijven met gevangenen konden jullie al een algemene inleiding en het verhaal over schrijven met Simon vinden. Ik beloofde toen ook te vertellen over het schrijven met Tony, een heel andere ervaring dan met Simon.
Het adres van Tony was het allereerste adres wat ik kreeg toen ik besloot te gaan schrijven. En mijn eerste brief was aan hem. Tony zat toen nog niet zo lang in de dodencel in een zuidelijke staat in Amerika. Hij was er één van de jongste (nog maar net meerderjarig) en was erg gereserveerd in zijn contact. Waar onze eerste brieven precies over gingen weet ik niet meer, maar het contact was de eerste jaren erg oppervlakkig. Ik was jong, hij was jong en onze levens en interesses waren totaal verschillend. We schreven met elkaar, maar er zat niet veel regelmaat in en soms duurde het maanden voordat we weer een brief uitwisselden.
19 donderdag sep 2013
Posted Persoonlijk, Postklets
inTags
Ruchama schreef eerder al over onze “briefverkering”. Het woord begon als een grapje maar wordt nu ieder jaar gevierd. Niet alleen onze briefverkering is een traditie geworden, maar ook zijn we onze poststukken gaan tellen en nummeren.
En dat zijn er heel veel in de meer dan vijf jaar dat we al met elkaar schrijven.
Vandaag verstuurde ik het tweehonderdste poststuk naar Ruchama!!! En dit moment wil ik graag gebruiken om mijn penvriendinnen te bedanken…